کارائی و اثربخشی

🔻

همه ما می دانیم که کارائی به معنای میزان بکارگیری منابع در راستای هدف از پیش تعیین شده است و اثربخشی به معنای میزان دستیابی به هدف است . به طور کلی هر وقت صحبت از کارائی می شود تمرکز بر چهار مولفه ظرفیت-زمان(سرعت)-قیمت -کیفیت معطوف می گردد و موقعی که می خواهیم کارائی یک فعالیت را افزایش دهیم می بایست منابعی که در این فعالیت محاسبه می شوند را بتوانیم به گونه ای بکار بگیریم که خروجی بیشتری داشته باشیم (ظرفیت) ؛ همان مقدار بیشتر را در زمان کمتر و با سرعت بیشتری تولید کنیم (زمان)؛ با قیمت کمتری آن فعالیت را انجام دهیم (قیمت) و در نهایت کیفیت خروجی فعالیت را بهتر کنیم (کیفیت) . 

اشتباهی که بعضی از مدیران مرتکب می شوند آنست که می گویند بهره وری حاصل جمع کارائی و اثربخشی است . ازآنجائیکه کارائی و اثربخشی هم بعد(هم جنس) نیستند اساساً جمع این دو نیز بی معنا خواهد بود . به عنوان مثال پزشکی که به اشتباه پای چپ یک بیمار را به جای پای راست عمل می کند کارائی وی ممکن است 100 درصد بوده باشد ، لیکن اثربخشی وی صفر است و نمی توان گفت که بهره وری ایشان 100 درصد بوده است . 

جایگاه برنامه ریزی پروژه

🔻

در طول دوران کاری ام در شرکتهای مختلف به این نتیجه رسیدم که اکثر شرکتها و سازمانهای ما هنوز نمی دانند که جایگاه برنامه ریزی پروژه به چه صورت هست ! چند سال پیش قرار بود برای یکی از فرآیندهای تولید ، تجهیزات مهمی خریداری شود و خوب به تبع آن کارهای زیادی  به صورت زیرساختی در داخل شرکت  می بایست صورت می گرفت. هر از چند گاهی مدیر عامل مراتب انجام کار را پیگیری می نمود و تقریباً اکثر مدیران مرتبط سردرگم می شدند که چکار کنند مدیرعامل را قانع کنند و فشار به کارشناسان زیرمجموعه برای تهیه اطلاعات بیشتر و بیشتر می شد ! موقع ارائه این گزارشات تناقض های زیادی در اطلاعات دیده می شد ! و همین مسئله باعث شد مدیر عامل به صورت هفتگی ، موارد مربوط به آن را صورتجلسه کرده تا مسئولیت های هر واحد را مشخص کند ! 

استارتاپ چیست ؟

برخی تصور می کنند که استارتاپ یک شرکت یا کارگاه کوچک است که مشغول داد و ستد و درآمد زائی است . برخی نیز تصورمی کنند استارتاپ یک سایت اینترنتی تجارت الکترونیک و یا یک اپلیکیشن موبایل است . این دیدگاهها درست نیست . 

اما براستی استارتاپ چیست؟ 

معیارهای شناسایی انسان های متفکر چیست!؟

🔻

اگر بتوانیم معیارها و چارچوبی برای متفکر بودن تعریف کنیم و همواره خود را با آن اندازه بگیریم ، به صورت منسجم و ساخت یافته ای می توانیم به پیشرفت ذهنی و قوه تعقل خویش امیدوار باشیم تا اینکه بدون اندازه گیری و مبنا گیری فکر کنیم . 

مسائلی که ما روزانه با آن سروکار داریم همگی پارامترهای ورودی برای ذهن جهت تفکر ایجاد می کنند . بعضی از آنها از انتهای یک فکر دیگر به صورت زنجیروار شروع می شوند و بدون هیچ نتیجه ای به پایان می رسند ! برخی دیگر بر اساس وقوع یک رویداد شروع می شوند و برخی نیز در بازه های زمانی منظم یا نامنظم به ذهن خطور می کنند.

نقشه ذهنی مهارتهای تفکر

ذهن Active و ذهن Proactive

🔻

به طور طبیعی ذهن انسان برای بهره گیری از پتانسیل خود از دو مفهوم بهره می برد: ذهن اکتیو و ذهن پرواکتیو .

ذهن اکتیو برای فعالیتهای جاری شبانه روزی مورد بهره برداری قرار می گیرد و اگر بخواهیم با تقسیم بندی راسل ایکاف به آن نگاه کنیم ، می توانیم بگوئیم که ذهن اکتیو مرکز فعالیت و کار با داده ها و اطلاعات جاری شبانه روزی است و ذهن پرواکتیو مخزن نگهداری دانش و خرد است . 

ارزش افزوده

🔻

به صورت کلی و خلاصه ، ارزش افزوده در هر جائی یعنی خلق یا ایجاد چیزی یا تغییری که کسی حاضر باشد بابت آن چیز یا آن تغییر ایجاد شده پول پرداخت کند یا آن تغییر ایجاد شده ارزش پولی و مالی داشته باشد . به عنوان مثال تاکسی وقتی شما را از یک نقطه به نقطه دیگر جابجا می کند ، این تغییر مکان برای شما ارزش دارد که حاضرید برای آن پول بپردازید و اصطلاحاً راننده تاکسی ارزش افزوده ایجاد کرده است . در مثالی دیگر در شرکتهای تولیدی ، با انجام مراحل تولید برروی مواد خام ، در هر مرحله مقداری ارزش به مرحله قبل اضافه می شود و در نهایت محصولی ایجاد می شود که تفاضل قیمت فروش آن با هزینه های انجام شده ، برابر ارزش افزوده ای است که آن شرکت به ازای هر واحد محصول ایجاد کرده است . 

تفکر

اهمیت فکر کردن بر کسی پوشیده نیست و همواره دعوت به تفکر بیشتر ، همه جا دیده و شنیده می شود.  مدتی است به این مساله فکر می کنم که چجوری فکر کنیم؟!  آیا اساسا بیشتر فکرکردن بهتر است یا درست فکر کردن؟ یا هردو؟ آیا فکر کردن مهارت است ؟

کم کم دارم به این نتیجه می رسم که حتی فکر کردن هم ساختار دارد و اینکه هر جوری دلت بخواد فکر کنی ، پروسه نتیجه گیری را پر هزینه می کنی! 

بگذارید اول فکر کردن را تعریف کنیم：هر چیزی که در دنیای اطراف ما وجود دارد ، object نام دارد مثلا صندلی یک object است.  معادل صندلی یا object در ذهن ما نیز وجود دارد که نقشه یا تصویری از آن است و اصطلاحا به آن  subject می گویند.  فکر کردن یعنی در کنار هم قراردادن یا آرایش subject ها به گونه ایکه تصویری ذهنی ایجاد شود که لزوما در دنیای خارج معادل نداشته باشد.