قدرت تکنولوژی در رشد و پیشرفت اقتصادی
🔻
یک انسان اولیه و یک انسان امروزی را در نظر بگیرید که هر دوی آنها ۷۰ سال عمر کرده اند. فرض کنید که هر دوی آنها در تهران به دنیا آمده و از دنیا رفته اند.
سوال：آیا هر دوی اینها ۷۰ سال سن داشتند؟!
جواب：قطعا خیر!
بگذارید کمی بیشتر مساله را باز کنیم ：اگر هر دوی آنها مجبور بودند مسیر تهران -اصفهان را طی کنند ، چکار می کردند؟ انسان اولیه با پای پیاده یا با استفاده از حیوانات این کار را در یک یا چندماه انجام می داد و انسان امروزی با استفاده از هواپیما در کمتر از یکساعت اینکار را انجام می دهد، فلذا به نسبت انسان اولیه مابه التفاوت این دو زمان را صرفه جویی کرده است و یا به عبارتی بیشتر عمر کرده است!
اگر از آغاز خلقت بشر تا به امروز کل زمان سپری شده را به دوره های ۱ تا n تقسیم کنیم (طول دوره ها مساوی نیست ، چون مبنای تعیین طول هر دوره تکنولوژیهای مهمی بوده که تغییرات بزرگی را در آن دوره بوجود آورده است)، عمر کسی که در دوره x زندگی کرده به ضریب فزاینده تکنولوژی در آن دوره و میزان به کارگیری فرد از تکنولوژیهای آن دوره بستگی دارد. اگر ضریب فزاینده تکنولوژی زیاد باشد و میزان به کارگیری آن تکنولوژیها نیز بالا باشد ، می توان ادعا کرد که عمر شخصی که در قرن حاضر زندگی می کند ، بسیار بسیار بیشتر از کسی ست که در قرون اولیه زندگی می کرده است. در واقع خلق و بکارگیری تکنولوژی ها زمان در اختیار و یا به عبارتی عمر انسانها را به نسبت انسانهای دوره های گذشته زیاد می کند و چون نیروی انسانی یک مولفه مهم در رشد و پیشرفت اقتصادی است ، فلذا معادل آنست که باعث افزایش تعداد نیروی انسانی در اختیار می شود که خوب می تواند باعث پیشرفت اقتصادی یک کشور شود. البته عکس آنهم صادق است ؛ اگر نیروی انسانی زیادی در اختیار باشد ، لیکن از تکنولوژیهای روز استفاده نشود ، عملا مانند آنست که نیروی انسانی ، عمر و زمان از دست رفته است.
🔺
زمان یکی از منابع فوق العاده مهم دررشد و پیشرفت اقتصادی هر کشوری محسوب می شود. با بهره گیری و خلق تکنولوژی های روز می توانیم زمان و فرصت بیشتری جهت رشد و پیشرفت کشور در اختیار داشته باشیم. با بکارگیری روشهای دستی و تکنولوژیهای قدیمی در سازمانها ، شرکتها و کارخانجات در واقع عمر خود را کوتاه می کنیم و سرعت پیشرفت کشور را کند خواهیم کرد.