آسایش و آرامش ، مولفه های توسعه
🔻
🔸آسایش یا رفاه به حالتی می گویند که انسان از لحاظ امکانات مادی در یک رفاه نسبی باشد به گونه ای که بتواند امکانات زندگی را در حد مطلوبی خریداری و کسب نماید. آثار آسایش در زندگی روزمره قابل روءیت می باشد. تهیه وخرید هر نوع وسیله مانند ماشین، خانه، یخچال و…. را در بر می گیرد.
🔸آرامش یک حالت روحی- روانی و یک حالت درونی است مانند وجدان که خودش قابل رِؤیت نیست ولی آثار آن در گفتگو ها و برخوردهای فردی و اجتماعی ، راه رفتن و از این قبیل کارها قابل رؤیت می باشد.
در علم اقتصاد تابعی به نام تابع کاب داگلاس وجود دارد که به صورت خلاصه میگه : رشد و توسعه اقتصادی به صورت مستقیم به میزان نیروی کار ،سرمایه و بهره وری ارتباط دارد و هر چه این سه مولفه بیشتر باشند ، رشد و توسعه اقتصادی بیشتر است .
بگذارید کمی در مورد مولفه بهره وری صحبت کنیم : بهره وری مجموع کارائی و اثربخشی است . کارائی یعنی استفاده بهینه از منابع به صورت بهتر،سریعتر ،ارزانتر و بیشتر و اثربخشی یعنی کسب نتیجه مطلوب .
اگر در سطح کلان به قضیه نگاه کنیم بهره وری در یک کشور به عوامل مختلفی بستگی دارد که مهمترین آنها تکنولوژی، قواعد و قوانین ، نهادها ، زیرساختها و ... . به عبارتی هر چه تکنولوژی پیشرفته تر باشد ، زیر ساختها بیشتر مهیا باشد ، قواعد و قوانین دقیق تر و فعالیت نهادهای اجتماعی،اقتصادی و ... قانون مدارتر باشد بهره وری بیشتر است .
خوب ارتباط این بحث با موضوع آسایش و آرامش چیست ؟ اگر دقت کنید در همه مولفه های تابع کاب داگلاس ، نیروی انسانی نقش بسیار کلیدی و مهم را دارد . در واقع به اعتقاد نگارنده جهت رسیدن به بهره وری و در نهایت به آسایش (رشد و توسعه اقتصادی) یکی از کلیدی ترین مسائل آرامش نیروی انسانی است که باعث افزایش بهره وری در حد زیای خواهد شد .به عبارتی آرامش یکی از مولفه های مهم بهره وری است. چیزی که متاسفانه در شرکتها و سازمانهای ما کم رنگ شده است و به نظر میرسد می بایست آسیب شناسی این موضوع در دستورکار قرار گیرد .
به عنوان مثال در شرکتهای ما معمولاً مدیرفروش مدیر تولید را قبول ندارد ، مدیر تولید مدیر برنامه ریزی را ، مدیر برنامه ریزی مدیر عامل را و ... همین قبول نداشتن ها در اکثر سطوح سازمانی دیده می شود و در واقع باعث سلب آرامش شده است به گونه ایکه کمتر رضایت شغلی داریم . متاسفانه این موضوع در سطح جامعه نیز دیده می شود . اغلب، افراد در جایگاههای شغلی خود بقیه را قبول ندارند ! (البته ماها اکثر در تلگرام و شبکه های اجتماعی مجازی همدیگر را در بیشترین حد خود قبول داریم و روزانه صدها لایک روانه و دریافت می کنیم!)
🔺
🔸ما زمانی به آرامش خواهیم رسید که منافع سازمان،شهر ،کشور خود را بر منافع شخصی ترجیح دهیم ، اینگونه همه اعضا سیستم منتفع خواهند شد.
🔸ما زمانی به آرامش خواهیم رسید که قدرت انتقاد پذیری را در خود افزایش دهیم . شنونده باشیم تا گوینده .
🔸ما زمانی به آرامش خواهیم رسید که دیگران را همانگونه که هستند قبول کنیم .
🔸ما زمانی به آرامش خواهیم رسید که مالیخولیای غرور را زیر پا له کنیم .
🔸ما زمانی به آرامش خواهیم رسید که صبور باشیم و از قضاوتهای عجولانه بپرهیزیم .
🔸ما زمانی به آرامش خواهیم رسید که ...
و آنگاه توسعه خواهیم یافت . به امید آنروز