اثر متقابل پیش ذهنیت و رفتار بر یکدیگر
به این آزمایش توجه کنید:
گروهی از دانشجویان هجده تا بیست و یکسال را در یک سالن جمع می کنند و به آنها مجموعه هائی از پنج کلمه می دهند تا با چهار کلمه از هر مجموعه جمله ای بسازند.
در این مجموعه ها کلمه هائی وجود دارد که دلالت به سن و سالخوردگی می کند. مانند عصا، دندان مصنوعی، از کار افتادگی، موی سفید و از این دست.
به تعدای دیگر از دانشجویان در همان محل همان نوع آزمون داده شده بدون اینکه کلمات دلالت خاصی به سالخوردگی و پیری داشته باشد.
پس از تکمیل این آزمون از دانشجویان خواسته می شود که به سالن دیگری در انتهای راهرو بروند برای مرحله دیگر آزمون.
لیکن در واقع هدف اصلی این تجربه مشاهده و سنجش همین راهپیمائی از یک طرف راهرو به طرف دیگر است.
🔴 مقایسه این دو گروه نشان می داد که گروه اول(که جملاتی حاکی از پیری ساخته اند) به طور متوسط کندتر حرکت و دیرتر به طرف دیگر راهرو رسیده اند.
🔴 نکته جالب اینکه این افراد متوجه استنتاج کهولت در جملاتی که ساخته اند نیز نشده اند.
▪️در صورتی که سیستم نوع یک ذهن، این مفاهیم را بر گرفته و بخشی از رفتار های این جوانان را به صورت رفتار افراد مسن تنظیم کرده است.
در آزمایش مکملی یک روانشناس آلمانی از گروهی دانشجو خواسته است تا در اطراف اتاقی با سرعت کند قدم بزنند؛ درحد یک سوم سرعت متعارف قدم زدن معمولشان.
پس از آن از آنها خواسته شده که از کلماتی که در آزمون کتبی به آنها داده اند استفاده کرده و جملاتی بسازند.
این افراد نیز در موارد مکرر جملاتی ساختند که نشان دهنده اشاره به کهولت و پیری دارد.
🔴 به این معنی که در تحقیق اول نشان داده شد که مفهوم ذهنی بر رفتار تاثیر گذار است و مورد دوم نشان دهنده تاثیر تجربه رفتاری بر ادراک ذهنی است.(تاثیر حلقوی)
برگرفته از کتاب "تفکر،سریع و کند"